Yoshina Davelaar, geboren en getogen in Haarlem,  is op zoek gegaan naar de ontwikkeling van de zwarte kunstenaars. Al tijdens haar studie aan de kunstacademie verbaasde het haar meermaals dat er weinig bekend is over kunst gemaakt door zwarte kunstenaars.

Vanuit Yoshina's expertise als docente Tekenen en Schilderen, Kunstgeschiedenis, CKV en als kunstenares toegepaste fotografie neemt ze je mee in haar zoektocht. Daar waar de zwarte kunstenaars kunst in eerste instantie primair zagen als een communicatiemiddel, kan het zich vandaag de dag meer en meer meten met de verschillende kunststijlen en kunstuitingen overal ter wereld.

 

Harlem, New York, was de hoofdstad van de zwarte kunstenaars begin vorige eeuw. Denk hierbij aan James van der Zee, begonnen als een fotograaf die middels zijn werk gehoor gaf aan de vele protesten in de jaren '40 tot '60 maar die al gauw naam maakte als portretfotograaf voor zowel zwarte als witte modellen en dat middenin de roerige jaren van de emancipatiestrijd. Of wat te denken van Richard Bruce Nugent: een zwarte, homofiele man die ook nog eens goed kon schrijven en fantastisch kon schilderen met zijn hoogtepunten in de jaren '60: zwart-wit schilderijen met daarop zijn interpretatie van wat er met de zwarte mens is gebeurd. En niet te vergeten Kara Walker die 30 jaar lang haar gevoelens aan het papier vertrouwde en door immense overzichtstentoonstellingen nu haar verhaal aan het grote publiek vertelt.
 

Hoe zit het met Curaçao? Het eiland van Yoshina’s beide ouders. Het eiland wat zij verlieten in de jaren ’60 in een tijd waar segregatie niet onbekend was op Curaçao. Daar waar kunst maken een luxe was en niet geschikt voor zwarte mensen, je kon beter je tijd besteden aan het verdienen van geld. 
Ook Curaçao kent zwarte kunstenaars die hun gevoelens laten spreken via hun kunst, wie zijn zij en nog belangrijker wat vertelt hun kunst voor een verhaal?